کودکان با چه آموزش هایی تاب آور می شوند؟چرا مهارت تاب آوری مهم است؟
برای همه پیش می آید که در شرایط سخت یا ناراحتی قرار می گیرند اما عموما بچه ها تحملشان در برابر شرایط پراسترس یا سخت کمتر است که با آموزش هایی می توان آنها را «تاب آور» تربیت کرد.
گروه خانواده: هر فردی در هر خانواده ای که زندگی می کند بنا به شرایط و ویژگی های شخصیتی و خانوادگی خود یک نوع واکنش های متفاوتی در برابر مشکلات از خود نشان می دهد. برای همه هم پیش می آید که گاه در شرایط پراسترس، سخت و دشوار قرار می گیرند اما نوع برخوردشان در این شرایط با یکدیگر متفاوت است.
خیلی از افراد در کنترل احساسات و مدیریت شرایط سخت خود مشکل دارند اما انتظار دارند که بچه هایشان بتوانند سختی های زیادی را تحمل کنند، در حالیکه «تاب آوری عاطفی» خود یک مهارتی است که نیاز به آموزش و پرورش دارد. هر چقدر بچه ها در پروراندن این مهارت موفق تر باشند، در زندگی شخصی شان موفق تر و احساس بهتری خواهند داشت.
«تاب آوری» به معنای هنر و مهارت تحمل شرایط سخت ، دردآور یا بحرانی است و ارتباط مستقیم با درد دارد. بنابراین فرد تاب آور کسی است که می تواند با روحیه خوب بر ضعف ها و مشکلات غلبه کند و به رشد برسد. «تاب آوری» در واقع نوعی ظرفیت محسوب می شود که افراد با شرایط روحی خاص با آن روبه رو می شوند.
بچه ای که در مواقع بحرانی مثل امتحان دادن، بیماری یک عزیز، دوری از یک والد، سفر یا حتی زمین خوردن ساده دچار آزار روحی زیاد می شود، مهارت تاب آوری عاطفی ندارد.
در این گزارش تلاش داریم مواردی را برای برخورد در مواقع حساس با فرزندان به شما آموزش دهیم، اینکه چطور بچه ها می توانند به لحاظ عاطفی تاب آور باشند را با چند مثال شفاف سازی می کنیم.
– پسر شما به مهمانی یکی از دوستانش دعون نشده و الان خیلی ناراحت است.
از او بپرسید: «عزیزم از اینکه به مهمونی دوستت دعوت نشدی، احساس ناامیدی می کنی؟ احساس می کنی پیش دوستات خجالت زده شدی؟»
به او این موضوع را یادآوری کنید که: «مهم نیست که دعوت نشدی. اینو همیشه یادت باشه که تو کافی هستی و لیاقت عشق و علاقه را داری.»
بدترین حالت این است که شما در این مواقع به احساسات منفی او دامن بزنید و بگویید: «فکر نمی کنی علت خاصی داره که دعوتت نکردن؟ نکنه بدرفتاری با کسی کردی یا اشتباهی مرتکب شدی؟»
– دختر شما گریه می کند چون عروسکش خراب شده:
از او بپرسید: «دختر کوچولوی من! ناناز من چرا داره گریه می کنه؟ مامان قربون اون اشک های قشنگت بره. چون عروسک مورد علاقه ات بود، الان ناراحتی یا از صدای شکستنش ترسیدی؟»
بدترین حالت این است که شما در این مواقع به او بگویید تقصیر خودته، مراقبش نبودی ، حالا حقته که این اتفاق افتاد.
پسر شما به دلیل اینکه عروسک توی فروشگاه رو براش نخریدید، داره لجبازی و بدخلقی می کنه.
ازش بپرسید: «عزیزم چرا ناراحتی؟ چون همین الان اون اسباب بازی رو برات نخریدم؟ یا به خاطر اینه که همیشه دوست داشتی اون اسباب بازی رو داشته باشی؟
یادت باشه که با ناراحتی و گریه کردن اسباب بازی گیرت نمیاد.
*دخترتان قبل از مسابقات ژیمناستیک استرس دارد.
از او بپرسید: «عزیزم حالت چطوره؟ چه احساسی داری؟ مضطرب به نظر می رسی. با من حرف بزن. از این میترسی که ببازی؟ یا به خاطر دستت که سال گذشته عمل کردی، نگرانی؟
به او یادآوری کنید که : ببین عزیزم در هر صورت تو برنده ای. اگر بردی، جام قهرمانی را بدست میاری. اگر هم باختی یک تجربه جدید بدست میاری.
نکته مهم در پرورش تاب آوری بچه ها این است که اجازه دهیم فرزندانمان با احساسات منفی روبرو شوند و درباره آن با ما حرف بزنند. در همه مثال های بالا گفته شده که احساسشان را بچه ها توصیف کنند. والدین نیز می بایست برای احساسات بچه ها ارزش قائل شود و به بچه ها آموزش دهند که آن را چطور بیان کنند.
پدر و مادر از همان کودکی می بایست به بچه ها آموزش پذیرش شرایط را بدهند نه اینکه خودشان هم در یک شرایط سخت مدیریت بحران نداشته باشند، آرام سازی در موقعیت های دشوار، خودمراقبتی، پذیرش ترس و همینطور دیدن شکست به عنوان پل پیروزی نیز از مهمترین راهکارهایی است که برای آموزش تاب آوری می توان برای بچه ها به کار برد.
خیلی از بزرگسالان را می بینیم که هنوز برای بیان احساسات و نشان دادن آن مشکل دارند علتش این است که از کودکی به آنها اجازه توصیف احساسات و آموزش لازم را نداده اند. بزرگسالانی که در این زمینه مشکل دارند و یا تمایل دارند که نوع آموزش های لازم برای بچه ها را بیاموزند می توانند به کلینیک های روان شناسی و مشاوره در این رابطه نیز مراجعه کنند.
دیدگاهتان را بنویسید